Het Nederlandse appartementsrecht vindt zijn oorsprong in de behoefte die gedurende en na de tweede wereldoorlog in Nederland bestond aan de mogelijkheid om eigendom van gedeelten van gebouwen voor overdracht vatbaar te maken en zo eigendom van “flats” te faciliteren. Gedurende de tweede wereldoorlog werden immers grote delen van Nederlandse steden door bombardementen vernield. Bovendien raakte de huizenproductie in deze periode jaren achterop. De eigenaren die hun huizen hadden verloren door bombardementen ontvingen na de oorlog van het Rijk weliswaar een bijdrage in de door hen geleden oorlogsschade, maar deze was bepaald op de waarde van het vernielde pand op 9 mei 1940. De panden die waren vernield waren echter veelal oud en werden daardoor niet hoog getaxeerd. De bijdrage die de getroffen eigenaren ontvingen was daardoor, en door de inmiddels gestegen bouwkosten, niet hoog genoeg om opnieuw een volledig huis te financieren. Bovendien waren de bouwvoorschriften gewijzigd, waardoor het vaak niet toegestaan was de vernielde woning weer te herbouwen in dezelfde vorm als voorheen. Deze combinatie van factoren leidde ertoe dat de getroffen eigenaars vaak niet in staat waren hun woning te herbouwen.

Lees het hele artikel zoals gepubliceerd op VVErecht.nl.